Vervolg Lake Powell

Gezien Juul haar goedkeuring op het vorige verslagje mag ik jullie wederom vermaken c.q. informeren over onze avonturen. Maar voordat ik verder ga moet me even iets van het hart. Gezien de hoeveelheid Fransen hier, heeft het er alle schijn van dat Frankrijk ook 'grote vakantie' viert, tenzij het nieuws ons nog niet heeft bereikt dat er een levensbedreigende schimmelkaasplaag is uitgebroken en de helft van de bevolking is geëmigreerd. Helaas ben ik weer bevestigd in mijn mening dat ik 'niet echt van de Fransen ben'. Nu hoor ik jullie zeggen: Rolf, niet te snel oordelen, een groot deel van de Nederlanders gedraagt zich in het buitenland ook als derderangs achterlijken die 60% van hun IQ en 80% van hun normen en waarden hebben verruild voor een extra zwembroek, fles zonnebrand, pak hagelslag (verdorie, je moet maar 2 weken zonder) en een koffiezetapparaat (pffff). Maar Fransen staan na de Russen bij mij op een uitstekende 2e plaats qua onbeschoftheid. Ongelofelijk, wat een dom, hypocriet, chauvinistisch volk zijn wij tegengekomen....zelfs in die mate dat bij mij de irritatie hier en daar flink opliep. Van het uitfoeteren van een hotelbediende ('Eim nut wielling to weet tiel trie o kluck') tot het uitkafferen van een restauranthouder ('ei want mei teebel now!'). Al dat soort onzin hebben we beluisterd. In dit laatste geval heb ik de betreffende Fransman geholpen met het spellen van zijn naam in relatie tot de reservering. Ik ben bang dat hij later niet heeft geluisterd naar de naam: Mr. S.K.I.E.T.V.O.L.K. Maar goed, ei kwijt, einde tirade, terug naar de orde van de dag: vanochtend heerlijk ontbeten in onze kamer. Gisteren wat boodschappen gedaan in de Walmart om toch wat vezels e.d. binnen te krijgen. Bruin brood, yoghurtjes...heerlijk. Vervolgens weer een poging gewaagd bij de haven. Op de vraag van de politie; 'what are you're plans today folks' antwoorden wij vriendelijk dat we een bootje of i.d. wilden huren. De woorden 'I'm sorry' luiden direct onheil in. Alle havens zijn dicht en zelfs commerciële activiteiten als bootjesverhuur liggen plat door het gedonder m.b.t. de overheid (Republikeinen komen na de Fransen op de 3e plaats). Antelope Canyon was een goed alternatief volgens hem omdat het 'private property' is. Nadat we de vriendelijke Ranger hadden bedankt hebben we de door een 3.6 liter aangedreven Jeep omgegooid en naar de andere kant van de stad gejaagd. Op naar de Navajo's! Daar aangekomen zijn we heerlijk commercieel uitgemolken, eerst 12 dollar parkeren en vervolgens 80 dollar voor de tour. Maar goed, een beetje onderdrukking mag wat kosten, vooruit....!! Maar voordat wij onze tour mochten betalen hoorden we voor ons: 'Doe jou riellie tienk eim det gunne pee fur die tuur!'. Wel hang mijn bijbal in de mosterd, grrrrrrr....Juul heeft me tegengehouden met de moeite die je moet doen als je een tijger wilt keren die na 2 maanden eindelijk weer eens een jong hert krijgt voorgeschoteld. Wat een verschrikking, en helaas heeft ze de Indiaanse medewerker van het park 10 min vermaakt met die onzin. Gelukkig hoorde ik de verlossende woorden: if you're not willing to pay, then you're nothing gonna see! Next!!! Maar daarna hebben we een prachtig schouwspel gezien dat lastig valt te omschrijven. Het is een smalle kloof, soort doorgang, met prachtige subtiele welvingen, veroorzaakt door de eeuwenlange werking van water. Onze tourguide 'Leon' wist trouwens wel raad met onze camera en na een minuutje hadden we de juiste instellingen om prachtige foto's te maken. Het was trouwens een kleine km heen en terug. De foto's spreken voor zich. Na een voedzame 'Subway' en een lekker bakje bij de Starbucks hebben we gewinkeld en kom ik tevens bij het punt waar ik mijn eerste verhaal mee begon: Juul har skuntsjes!!