Bryce & Lake Powell

'Olderaast, ik tink: mat ek mar es in hoekje skriuwe!' Heeft ook een reden. Juul heeft net nieuwe loopschoenen gekocht. Volledig verliefd en ik ben waarschijnlijk 2 dagen uit beeld. Om jullie toch een beetje geïnformeerd te houden vanuit een politiek verdeeld land dat feitelijk bankroet is, hierbij een update. Nadat ik Juul 's ochtends met een föhn had ontdooid in het koude Canyonland, zijn we na een stevig ontbijt (8400 kcal, voor Juul ietsjes minder, foto eerder toegevoegd, prachtig uitzicht!) vertrokken met Bryce als doel. Na een tankbeurtje (is verdorie die tank lek of hebben we een kameel gehuurd?!) en een appelgebakje (tja je verbruikt wat op zo'n dag) zijn we rond de klok van 16.00 aangekomen in dit nationale park. Na het inchecken zijn we meteen gaan kijken. Het is een overzichtelijk park met een aantal zichtpunten waar je kunt genieten van de rotsformaties. Gezien het tijdstip hadden we besloten om alleen te kijken vanuit deze zichtpunten en een bezoekje te brengen aan het bezoekerscentrum en morgen een wandeltocht te gaan maken. Hoe bedrogen kwamen we de volgende dag uit! Als gevolg van de 'shutdown' was het park hermetisch gesloten. Politie en 'parkrangers' hielden de wacht en wegwezen was het advies. Na een 'feelgood-ontbijt' (ca. 18.000 kcal) deze hele leuke ontbijttent annex giftshop annex lodge annex supermarkt annex antiekzaak annex fotoshop bekeken. 'Julia's kopke' glinsterde helemaal bij een zaakje waar je verkleed een fotoshoot kon laten doen. Ik dacht: ' Mulder, over een kwartier sta je in een cowboykostuum nonchalant met een dubbelloopsgeweer tegen die bar in de saloon aan te hangen'...........en dat klopte! Alsof we nooit iets anders hadden gedaan, stonden we de fotografe te plezieren met poses die ze in geen 30 jaar had gezien. Een degelijk exemplaar hebben we toegevoegd in dit blog. Nadat ze ons voor de moeite elk 50 dollar had gegeven en vele bedankjes verder (en een paar oneerbare voorstellen richting mijn persoontje) konden we onze reis vervolgen. Op naar Lake Powell. Het was een heerlijk ritje. Kun je eigenlijk in Nederland niet voorstellen. Dat je van Heerenveen naar Breda niet 1 keer hoeft te sturen. Toen we hier aankwamen was het 30 graden plus. Na het inchecken (serieus, ik heb die beste man niet 1 keer verstaan, en volgens Juul had hij ook nog een spraakgebrek) hebben we de omgeving verkend. Eerst naar de Glen Canyondam. Deze dam is gebouwd in de tijdsspanne 1956/1965 en heeft z'n investering ruimschoots terugverdiend (300 mio dollar versus 2,5 miljard aan omzet). Het is een indrukwekkend bouwwerk die niet onder doet voor de Hooverdam. Wat grappig is dat hier wordt verteld dat de investeerders indertijd door een soortement 'ruilverkaveling' met de indianen aan de grond zijn gekomen, in goede harmonie hahaha...ben bang dat ze met hun eigen tomahawkjes om hun oortjes zijn geslagen maar goed...visitorcenter maar ook de havens zijn a.g.v. de shutdown gesloten. Na een stevige whopper @ Burger King  zijn we naar het appartement gegaan om een avondje te relaxen.